آب و معماری

با توجه به شرایط خاص اقلیمی ایران و کمبود منابع آب در بخش عمده ای از این سرزمین موضوع کشف و تأمین آب، جلوگیری از هدر رفتن آن و استفاده حساب شده از این پدیده زندگی بخش و آبادکننده از دورترین زمانها مورد توجه بوده است

آب و معماری

چکیده

با توجه به شرایط خاص اقلیمی ایران و کمبود منابع آب در بخش عمده ای از این سرزمین موضوع کشف و تأمین آب، جلوگیری از هدر رفتن آن و استفاده حساب شده از این پدیده زندگی بخش و آبادکننده از دورترین زمانها مورد توجه بوده است. در تمامی زمینه ها و نمودهای زندگی مردم این سرزمین، به روشنی می توان نشانی ارجمندی این مائده آسمانی را مشاهده نمود و پیوند ژرف آنرا با تمامی مظاهر فرهنگ، هنر و تمدن مردم این مرز و بوم لمس کرد. معماران و مهندسان ایرانی به پیروی از این فرهنگ عمومی از دیرباز دست به تجربه های چشمگیر و فراموش ناشدنی در زمینه کیفیت حضور اب در معماری، بهینه سازی مصرف آب و... زده اند.

در فصل نخستین، به این موضوع پرداخته شده است و بستر تئوریک پروژه را شکل داده است. علاوه بر این به علت نوع موضوع پروژه در نوشتار دوم این فصل به موضوع فراغت و گذران آن توجه شده است.

در فصل دوم که بستر فیزیکی پروژه است، در ابتدا چند نمونه از آثار معماران ایرانی و ژاپنی در زمینه موضوع پروژه معرفی شده است. پس از این بررسی مختصر در نوشتار دوم و سوم به استانداردها و برنامه فیزیکی پروژه پرداخته شده است.

در فصل سوم به بازشناسی شهر کرج پرداخته شده است. مطالعات بستر کالبدی پروژه بر پایه «طرح جامعه شهرستان کرج» شکل گرفته است. مطالعات مختلف جمعیتی، اقتصادی و توسعه و ... به طور خلاصه در این فصل آمده است.

در فصل طراحی معماری نیز نخست، مطالبی در راستای «کانسپت» کلی پروژه و توضیح روند طراحی ارائه شده است و در ادامه، کروکیهای اولیه و سپس نقشه های معماری پروژه آمده  است.

کلید واژه ها:

آب، آناهیتا، معماری ایرانی، باغ ایران، مسکن، آب نما، فراغت، تفریح، باغ، موزه، معماری ژاپن، معبد آب، مشهد، دسترسی، کاربری، ایده، فلسفه طراحی.

پیش گفتار

انسان در طول زمان می زید و آنچه در این راه می اندوزد و می آموزد را، شکل هایی به تدریج ساده تر می بخشد؛ تا مفهوم یا مفهوم های ژرف آن را با روانی بیشتر در دسترس داشته باشد. ایرانیان دست یابی انسان به برتری هایی در جهان معنوی از راه بهره وری از توشه اندوخته ها و  آموخته هایش را، به مثابه پدیده ای دانسته اند، همزاد با انسان و فعال در طول زندگی فردی و اجتماعی وی.

بشر قرنها تلاش کرد، اندیشه نمود، ابزار ساخت، به اکتشاف و اختراع دست زد و حاصل این تجربه ها و دستاوردها راب ه فرزندان خود سپرد و آنان نیز به سهم خویش این میراث را با تغییر و کاستن و افزودن به نسل بعد سپردند و بدین روال هر که آمد بر آن مزید کرد تا بدین غایت رسید و «فرهنگ» هر فرد، جامعه و گروهی چیزی نیست جز همین میراث به جای مانده از پشتیبان.»

فرهنگ تمام حیات اجتماعی انسان را در بر می گیرد، ویل به ندرت خود را آشکارا بر افکار و اعمال او تحمیل می کند. به عبارت دیگر انسان از بدو تولد، رفتار و اعمال قشر و طبقه و اجتماعی را که محل رشد و نمو است می آموزد؛ باقی نمی ماند و مختار است که پا فراتر نهد. بی گمان اگر جز این بود، انسان در محدوده فرهنگ زمان خود می ماند. در واقع، اگر تعریف فرهنگ مزد یک فرد یا جامعه، پویایی در تحریک فکری شناخته شود، عامل های زمان و مکان در آن ملحوظ اند.

فرهنگ معماری نیز به مثابه دیدگاه یا خواستگاهی که آبشخور از فرهنگ دارد و در واقع از مظاعر هر فرهنگ به شمار می آید، در طول زمان دگرگونی و تحول می پذیرد.

امروزه و کمی دقیقتر در سده آخر قرن بیستم، ایدئولوژی متکی بر تکنولوژی با استفاده از ابزارهای خود نظیر رسانه ها، مرزهای فکری و اندیشه ای فرهنگ های مختلف را پشت سر گذارده و آنچه را که خاص جوامع بوده به عام جوامع تبدیل کرده است. امروزه با تکیه بر ابزارهای گوناگون، تغییر فرهنگها مسیری نامتوازن و سرعتی ناخواسته یافته است.

آنچه که از اوایل قرن تا کنون در شهرهای گوناگون کشورمان و طی چند ساله اخیر در روستاهایمان نیز، ساخته می شوند؛ به عنوان دو لحظه جدا از یک پدیده واحد، بیانگر فرهنگ معماری معاصر جامعه امروز ماست. بر این اساس چگونه معماری خواستن و چگونه آن را ساختن به عنوان یک پدیده فرهنگی و تکنولوژیک شکل دهنده فرهنگ معماری امروز ماست.

معمارزی ایران که در بستر فرهنگ و ادب ایرانیان از هزاران سال پیش تا امروز بالندگی و فروغی کم نظیر داشته است، محصول بلافصل اندیشه هایی متعالی در باب معماری و به تبع آن فضای زندگی است که ریشه و نگاهی فراتر از منطق دارند.

معماری کهن ایران و معماری دوره اسلامی تاریخ ایران هرگز به درستی و کمال تحلیل نشده است. سنجش و کاوش در جهت شناخت معماری ایران و زمینه های فیزیکی و متافیزیکی حاکم بر آن می تواند زمینه ساز بستری مناسب در جهت گذر از تکرار و تقلید و رسیدن به آفرینش و بازآفرینی تازه و ناب باشد.

فرهنگ را می توان مجموعه ای از داشته های گونه گون فرض کرد؛ که بی انگیزه هایی خارجی و نیز بی تلاشهای درونی فهم نمی باشند. فرهنگ به مثابه دریای به ظاهر آرامی است با درونی پرماجرا باید از این سرچشمه اصلی حرکت کرد و از آن دور شد و با «نماده ای نو» به آن بازگشت.

نوع فایل: word

سایز:939 KB  

تعداد صفحه: 82

برچسب ها : آب و معماری , آب و معماری , آب , آناهیتا , معماری ایرانی , باغ ایران , اب نما , موزه , معماری ژاپن , معبد آب , فلسفه طراحی , تحقیق , جزوه , مقاله , پایان نامه , پروژه , دانلود تحقیق , دانلود جزوه , دانلود مقاله , دانلود پایان نامه , دانلود پروژه

هنر معماری ایران اسلامی

شیوه های بنیادی در معماری اسلامی عبارتند از الف) شیوه مصری(این شیوه از معماری کهن مصر ریشه گرفته و در کشورهای اسلامی شرق آفریقا مصر، سودان و حجاز می باشد) ب) شیوه شامی (این شیوه از هنر و معماری بیزانس ریشه گرفته

هنر معماری ایران اسلامی

شیوه های  بنیادی در معماری اسلامی عبارتند از: الف) شیوه مصری(این شیوه از معماری کهن مصر ریشه گرفته و در کشورهای اسلامی شرق آفریقا مصر، سودان و حجاز می باشد). ب) شیوه شامی (این شیوه از هنر و معماری بیزانس ریشه گرفته و کشورهای سوریه، فلسطین، لبنان، اردن و بخشی از ترکیه را در بر گرفته و دارای ویژگی مشترکی با شیوه مصری است). ج) شیوه مغربی (این شیوه بسیار چشمگیر و پیشرفته است و در بر گیرنده کشورهایی مثل مراکش، الجزایر و جنوب اسپانیا می باشد. د) شیوه ایرانی (این شیوه از همه ارزشمندتر و گسترده تر بوده و در برگیرنده کشورهایی مثل عراق، ایران، افغانستان، پاکستان، ازبکستان، تاجیکستان، هند و اندونزی می باشد و بخشی از شیخ نشینان خلیج فارس)

سبک شناسی معماری ایرانی در طی شش شیوه بررسی می شوند که عبارتند از : 

1- پارسی 2- پارقی (دو مورد اول پیش از اسلام است) 3- خراسانی 4- رازی 5- آذری 6- اصفهانی (4 مورد دیگر پس از ظهور اسلام می باشد).

هنر معماری ایران از دیر باز دارای چند اصل بوده که عبارتند از : 1- مردم واری    2- پرهیز از بیهودگی    3- نیارش    4- خود بسندگی و درون گرایی

مردم واری چیست : مردم واری به معنای رعایت تناسب میان اندام های ساختمانی با اندام های انسان و توجه به نیازهای او در کار ساختمان سازی است. 

برای جلوگیری گرما به به درون ساختمان، از ارسی بهره می بردند یا دیوار و سقف را دو پوسته می ساختند تا لایه ای عایق جهت جلوگیری از گرما باشد «کلمه اُرسی به معنای گشاده یا باز می باشد» 

پرهیز از بیهودگی چیست :  در معماری ایرانی تلاش شده کار بیهوده در ساختمان سازی نکنند و از اسراف پرهیز کنند، این اصل هم پیش از اسلام و هم پس از آن مراعات شده است. گره سازی با گچ و کاشی و خشت و آجر و اندود، بخشی از کار بنیادی ساختمان است. مثلاً اگر نیاز باشد در زیر پوشش سقف، عایقی در برابر گرما و سرما ساخته شود، یا افزار بنا که ناگزیر پُر و پیمون است و نمی  تواند به دلخواه معمار کوتاهتر شود، تنها با افزون کاربندی می توان آنرا کوتاهتر و «بِاندام» و مردم وارد کرد. اگر ارسی و روزن با چوب یا گچ و شیشه های رنگی گره سازی می شده، برای این بوده که در پیش آفتاب تند و گاهی سوزان، پناهی باشد تا چشم را نیازارد و اگر گنبدی از تیزه تا پاکار با کاشی پوشیده می شود تنها برای زیبایی نیست، وانگهی باید دانست که واژه «زیبا» به معنی زیبنده بودن و تناسب داشتن نه قشنگی و جمال. 

نیارش چیست :  نیارش به دانش ایستایی، فن ساختمان و مصالح شناسی گفته می شود. معماران گذشته به نیارش ساختمان بسیار توجه می کردند و آنرا از زیبایی جدا نمی دانستند. 

خود بستدگی چیست : معماران ایرانی تلاش می کردند مصالح مورد نیاز خود را از نزدیک ترین جاها بدست آورند و چنان ساختمان می ساختند که نیازمند به مصالح جاهای دیگر نباشد و خود بسنده باشند، بدین گونه کار ساخت با شتاب بیشتری انجام می شد و ساختمان با طبیعت پیرامون خود ساز وارتر در می آمده است و هنگام نوسازی آن نیز همیشه مصالح آن در دسترس بوده است. معماران ایرانی بر این باورند که مصالح باید « بوم آورد» یا «ایدری» (اینجایی)باشد. به گفته دیگر فرآورده (محصول) همان جایی باشد که ساختمان ساخته می شود و تا آنجا که شدنی است از امکانات محلی بهره گیری شود. یک نکته مهم در معماری ایرانی این است که اساساً یکی از انگیزه های بنیادی در ساخت سقف های خمیده و گنبدی و بهره گسترده از آنها، این بود که چوب مناسب برای ساختمان سازی در همه جا یافت نمی شده، ولی خشت و آجر بسیار و در دسترس بوده، و معماران هم دست به نوآوریهایی زدند که با خشت و آجر بتوان دهانه های بزرگ را پوشش داد. 

درونگرایی چیست :  یکی از باورهای مردم ایران ارزش نهادن به زندگی شخصی و حرمت آن و نیز عزت نفس ایرانیان بوده که این امر بگونه ای معماری ایران را درونگرا ساخته است. معماران ایرانی با ساماندهی اندامهای ساختمان در گرداگرد یک چند میانسرا، ساختمان را از جهان بیرون جدا می کردند و تنها یک هشتی این دو را به هم پیوند  می داد. خانه های درونگرا در اقلیم گرم بسته است و از هر سو رو به درون دارد. خانه های درونگرا در نقاط میانی کشور و گرم و خشک و مناطق کویری ساخته می شده، خانه های درونگرا، پاسخ در خوری برای خشکی هوا، بادهای آزار دهنده، شن های روان و آفتاب تند هستند. 

نکته : کوشک ها ساختمانهای بی برونگرا هستند که گرداگرد آن باز بوده و از هر سو به بیرون راه دارد، خانه های برونگرا در برخی از نقاط ایران مثل کردستان، لرستان و شمال ایران ساخته می شده «کوشک برابر همان پاویون فرانسوی است»

شیوه پارسی : 

معماری پیش از شیوه پارسی عبارتند از : 1- محوطه تاریخی مراغه (دشت قزوین)  2- تپه سیلک     3- چغازنبیل (ایلام)                4- هگمتانه، نوشیجان تپه (مادها، آریائیها)   

بناهای معروف دوره پارسی :  1- پاسارگاد      2- آرامگاه کوروش در پاسارگاد       3- کاخ شوش      4- تخت جمشید            5- آرامگاههای نقش رستم .

شیوه پارسی نخستین شیوه معماری ایران است، نام این شیوه از قوم پارس برگرفته شده است، تپه زاغه یکی از مراکز اولیه استقرار کشاورزی در ایران است. « در این شیوه» از ویژگی های این مکان بافت متراکم، ترکیب انواع خانه ها و ساخت معابر می باشد. در این تپه خانه ها بصورت مستطیل شکل بوده و عرض کم در مسیر باد بوده که دارای سطح کمتری بوده و در نتیجه باد نمی توانسته خرابی ببار آورد. 

نوع فایل: word

سایز:20.7 KB 

تعداد صفحه:33 

برچسب ها : هنر معماری ایران اسلامی , هنر معماری ایران , شیوه های بنیادی , معماری اسلامی , شیوه مصری , شیوه شامی , شیوه مغربی , شیوه ایرانی , معماری ایرانی , مردم واری , تحقیق , جزوه , مقاله , پایان نامه , پروژه , دانلود تحقیق , دانلود جزوه , دانلود مقاله , دانلود پایان نامه , دانلود پروژه

معماری در ایران

معماری در ایران بیش از 6000 سال تاریخ پیوسته ، دست كم از 5000 قم تا به امروز، با نمونه های اختصاصی كه در ناحیه پهناوری از سوریه تا شمال هند و مرزهای چین ، قفاز تا زنگبار پراكنده است بناهای ایرانی متنوع است، از كلبه‌های دهقانی ، قهوه خانه ها، كوشكها تا زیباترین و شاهانه ترین ساختمانهایی كه جهان به خود دیده ، بگذریم از برخی پلهای عظیم و با شكوه ممیز

معماری  در ایران   

مقدمه : ملاحظات كلی

معماری در ایران بیش از 6000 سال تاریخ پیوسته ، دست كم از 5000 ق.م تا به امروز، با نمونه های اختصاصی كه در ناحیه پهناوری از سوریه تا شمال هند و مرزهای چین ، قفاز تا زنگبار پراكنده است. بناهای ایرانی متنوع است، از كلبه‌های دهقانی ، قهوه خانه ها، كوشكها تا زیباترین و شاهانه ترین ساختمانهایی كه جهان به خود دیده ، بگذریم از برخی پلهای عظیم و با شكوه ممیزه معماری ایران در طول تاریخ شكلهای ساده و موقری با آرایشهای غنی است.

معماری آثار تاریخی ایران در وهله اول دارای مفهوم و هدف دینی و خصلت جادویی و دعایی است. طرح راهنما و شكل دهنده نمادگرایی كیهانی بود كه انسان به وسیله آن با نیروهای آسمانی انبازی و پیوند می یافت. این مایه ، كه تمام آسیا در آن معناً شریك بود و حتی در عصر جدید هم دوام یافت، نه تنها به معماری ایران وحدت و استمرار بخشید، بلكه سرچشمه ماهیت عاطفی آن هم بود.

مصالح ساختمانی موجود شكلهای بزرگی را القا می كرد. خاك رس ، كه در نقاط مختلف در دسترس بود، رشد ابتدایی ترین فنون ساختمانی را تشویق كرد- ساختن خشت خام ترا ، كه از گل قالبی تهیه و در آفتاب خشكانده می‏شود.این شیوه از قدیم در ایران مرسوم بود و هرگز كاملاً متروك نشد. فراوانی گل كاملاً خمیری ، همراه با ملاط آهك هم به تكوین خشت كمك كرد.

نخستین خشتها، با اینكه در آفتاب خشكانده می شدند، وقتی اندود می یافتند ، مصالح ساختمانی بادوامی بودند و در شكلهای ساختمانی متعدد و مهمی مورد استفاده قرار می گرفتند. بی شك ، سنگ و چوب هر دو گاهی به كار می رفت- در بناهای معروف هخامنشی و برای طبقات زیر زمین و پلها- ولی حتی در دوره های پارتی و ساسانی هم استفاده از لاشه سنگ رایجتر بود. چنین سنگی درست مانند آجر با سرعت و با سانی در ساختمان به كار می رود.

ساختمانهای آجری فاقد نماهای تیز و گوشه دار است، حال آنكه ساختمان سنگی معمولاً دارای اثری حاكی از سختی و سنگینی است، ولی در عوض به جرمهای بزرگ و خوش طرح امكان می‌دهد كه سطح صاف و وسیعشان آماده پذیرش آرایشهایی باشد كه با سنگ مناسب نیست یا حتی غیر ممكن است. شیوه ها همانند مصالح متنوع است و از كلبه های كوچك و سست تا بناهای عالی همچون مقبره الجایتو در سلطانیه، گنبد شمالی مسجد جامع اصفهان و برخی طاقهای استادانه و بادوام را شامل می‏شود.

برخی عناصر طراحی در معماری ایران بیش از 3000 سال دوام یافت. تكان دهنده ترین جنبه این عناصر تمایل نمایانی به عظمت مقیاسها، بهره گیری هوشمندانه از شكلهای ساده و حجیم، پایداری كاملاً خیره كننده سلیقه های تزیینی، یعنی سردرهای باطاق بلند در فرورفتگی دیوارها، ستونهایی با سرستونهای مشتی و انواع تكراری نقشه و نما بود. در طی اعصار، این عناصر در اقسام بناهایی تكرار شد كه برای منظورهای متفاوت و تحت حمایت سلسله های متعددی از فرمانروایان تكوین یافت. بی شك برخی از قدیمیترین سبكها هنوز باقی است. تالار، كه كه در گورهای صخره ای نزدیك تخت جمشید دیده می‌شود، در پرستششگاههای ساسانی دوباره پدیدار شد و در اعصار اسلامی اخیر به عنوان ایوان كاخ یا مسجد به كارگرفته شد.

و حتی و معماری قهوه خانه های كنار جاده هم مورد اقتباس قرار گرفت.به همین ترتیب، سقف چهار طاقی كه از ویژگیهای عصر ساسانی است، هنوز در بسیاری از گورستانها و امامزاده های كوچكی به چشم می خورد كه در سراسر ایران پراكنده اند. حتی طاق عظیم تخم‌مرغی تیسفون سرمشقی بود كه اینك در شده بیستم هم ممكن است در یك بنای روستایی تكرار شود. صحن چهار ایوان كه در عصر اشكانی پدید آمده بود، حتی پیش از سده دهم به صورت سبكی جا افتاده و مسلط در آمد. تصویر برجهای خاكی كه سربه آسمان كشیده برای پیوستن با برجهای فلكی تا سده نوزدهم دوام یافت. درحالی كه حیاط اندرون و حوض و مدخل گوشه‌دار و آرایشهای فراوان خصوصیاتی كهن، ولی هنوز متداول است.

معماری ایران دارای استمراری بوده، كه هر چند بارها بر اثر كشمكشهای داخلی یا هجوم خارجی دستخوش فترت یا انحراف موقتی شده ، با این همه به سبكی دست یافته كه با هیچ سبك دیگری قابل اشتباه نیست. این مطلب، حتی در مواردی هم كه جزئیات براثر ضرورت یا اوضاع و احوال تغییر كرده ، باز درست است. مقیاس همیشه بخوبی درك شده و ماهرانه مورد بهره برداری قرار گرفته، ولو اینكه ایرانیان بر خلاف یونانیان ظاهراً هیچ تحقیق كاملی در مورد نسبتهای تألیفی نداشتند. نتیجه این كه در آنجا ساختمانهای مبتذل وجود ندارد، حتی كلاه فرنگیهای باغها از وقار و عظمتی برخوردار است، اغلب بناهای ایرانی روشن- و حتی گویاست. تركیب جدیت و سادگی شكل موجب ایجاد اندیشه ای آنی می‌شود، حال آنكه درك آرایش و اغلب نسبتهای دقیق مستلزم ملاحظات بیشتری است.

حجم و نمای اغلب بناها ساده است و از دور روح آرامش و اطمینان را القا می‌كند. این شیوه سخت مورد تحسن ایرانیان قرار گرفته، بویژه وقتی با هیجانی مهار شده و ناشی از محوطه های وسیع دارای رنگهای غنی و آرایش تودرتو تركیب شده باشد كه بیننده را به سیاحتی فارغ بال فرا می خواند. این تركیب هیجان و آرامش از ویژگیهای تجارب زیبایی شناسی ایرانی است. كتیبه كاری معروف تخت جمشید و كاشیكاری عالی مشهد از لحاظ جزئیات بی نهایت دل انگیز و جذاب است. ولی وقتی در آنها به صورت یك كل بنگریم، جزئیاتشان تحت الشعاع آهنگ فراگیر عظیم خاموششان قرار می گیرد.

یك آرایش دیواری مجلل و ماهرانه، خوشبختانه با ابداعات تازه‌ای در هر عصر تجدید شده است. آرایش معماری تقریباً یكسره تجریدی بود، مگر در مورد برخی تصاویر دیواری و كتیبه های خطاطی و حتی این كتیبه ها هم به خاطر طراحی نابشان سخت چشمگیرند. ولی این آرایش ، در حوزه سبكها، كاربرد مصالح، نوع طرحها، قدرت تبیین، برخورد و خلوص معنوی كاملاً خارق العاده است.

البته، گاه خلاقیت دجار ركود شده؛ تكرار، ریزه كاری افراطی و جزئیات كسل كننده مبین چنین اعصار فقر موقتی است. ولی آجر چینیهای- ساده یا لعابدار- تزیینی دل انگیز و گچبریهای رنگی به شكلهایی دایماً تازه، از زمان قدیم ادامه یافت؛ آجرهای لعابدار- ساده ، نقاشی شده یا كاشی- از سده دوازدهم مورد استفاده قرار گرفته است این عناصر صرفاً تكرار نشده، چون تا سده هجدهم كه مواجه با یك ركود كلی فرهنگی است، شاهد رشد بر مایه همه آنها هستیم.

در بیشتر دوره ها، آرایشها از رنگهای غنی و متنوعی برخوردار است، كه در اعصار اسلامی به یك قوت و هماهنگی بی همتابی دست یافت. این علاقه به رنگ را محیط تقویت می كرد.بیشتر سرزمین ایران در بسیاری از ماههای سال خشك و برهوت است و تنها در بهار است كه ناگهان به گلها آراسته می شود؛ كوهها به پرده های جانداری می مانند، مرغزارها از شكوفه ها پوشیده می‏شود.

و گلهای مینایی درخشان ته دره ها را فرا می گیرد. بیابان- خشك، نامهربان و هولناك- بر قدر و منزلت باغها می افزاید، كه سرشار از دار و درخت، چشمه‌ها، امنیت و فراوانی است. این رویای بهشت بر همه افكار،همه هنرها و حتی گفتگوی روزمره مستولی است. فراوانی گل و گیاه، كه به صورت نشانه مقدس زندگی و شادمانی در آمده، در هر فرصتی و به شیوه های مختلف مورد بهره برداری قرار گرفته است بنابراین، تلاش برای یافتن راه نگهداری زیبایی گذاری باغ به صورتی پایدار، امری بدیهی بود.

علاوه بر تأثیر اقلیم، مصالح موجود، هدف دینی و فرهنگهای همسایه، بانی هم در رشد معماری نقشی تعیین كننده داشت. ساختن بناهای یادگاری بزرگ هم حق و هم وظیفه فرمانروا بود. داریوش  خشایارشا، خسرو دوم، غازان خان، محمود غزنوی، تیمور، شاه عباس، همگی منابع ملی و امكانات خودشان را صرف ساختمان كردند. وزیران هم در ایجاد بسیاری از بناهای تاریخی دخیل بودند: نظام الملك و رقیبش تاج الملك بانی مساجد معروف اصفهان و مدرسه بغداد در سده پنجم و یازدهم بودند و هر دو اظهارات معقولی در فواید نیرومند و مستحكم دارند. به همین ترتیب در سده هفتم / چهاردهم رشید الدین و رقیبش تاج الدین علی شاه در تبریز و سلطانیه بناهای عظیمی ایجاد كردند.

فرمانروایان محلی ، بازرگانان و افراد بشر دوست- كه در میانشان زنان كم نبودند- برای ایجاد كاروانسراها، پلها، بازارها، كتابخانه ها ، مقبره ها و باغها بانیان سخاوتمندی بودند. ساختمانهای معروفشان بناهای شخصی بودند و مبین قدرت، شخصیت، رقابت، ذوق و مقام آنان. بنابراین از كشف نقش مهمی كه آرامگاهها در معماری ایران داشته اند نباید در شگفت شد، نقشی چنان حیاتی كه گاه نخستین كارفرمانروا پس از بر تخت نشستن، اقدام به ساختن آرامگاهش بود، شاید در مقام كاری برای اثبات جاودانگی.

خود چشم انداز هم - كوههای عظیم برفپوش- دره هایی به پهناوری یك ایالت، جلگه های پهن درخشان- مستلزم ایجاد بناهایی متناسب با آن شكوه و عظمت است. در یك چنین مجموعه ای، كه نبام های معمولی در برابرش ناچیز می‌نماید، تمایل به استفاده جسورانه از مقیاس ناگزیر بود. خصلت حیرت انگیز جهان طبیعی باز هم دلالتهای دیگری عرضه می كرد: جهان آسمانی و برین برای مردم باختر آسیا واقعیتی اولی است. باران زندگی بخش و نیروی سودمند خورشید از آنجا ناشی می‏شود. نظم خدشه ناپذیر صورتهای فلكی حاكی از جهان برنامه داری با حركت منظم و نقاط ثابت بود، كه وقت را نشان می داد، مسافت و جهت را معلوم می ساخت و مستعد تأمل و تفكر ریاضی بود. انسان همیشه از وابستگی‌اش به نیروهای آسمانی آگاه و هدف نهایی‌اش دست یافتن به پیوند با نیروهای متعالی بود، از طریق حرمت، اطاعت و مشاركت. این كار احساس ضرورت دایمی و نیرومندی را ایجاد می كرد.

وظیفه دایم معماری پر كردن شكاف هولناك میان دو دنیای خاكی و افلاكی به هر دو صورت طبیعی و نمادی است به وسیله بناهایی كه سر به آسمان می سایند. در اعصار بعدی گنبد آسمان با گنبدهای عظیم مورد تقلید قرار گرفت، كه پیوسته امكان عبادتی جادویی رابرای تقاضای نعمت، بركت و قدرت فراهم می ساخت. بنابر كهن ترین اسطوره، كه در آثار سومری بر جای مانده، نخستین كار آفرینش، بر آوردن كوهها از میان را در زیر پای خویش واگذارد و پیوندی نزدیك با نیروهای آسمانی به دست آورد. كوه- كه با همه بلندی اش استواری است- دسترسی به بالا را نوید می دهد و «جایگاهی است كه در آن موجودات فوق بشری نمایان می‏شود.»

نوع فایل: word

سایز:132 KB 

تعداد صفحه:185 

برچسب ها : معماری در ایران , معماری در ایران , معماری , معماری ایرانی , مصالح ساختمانی , آرایشهای غنی , خشت خام ترا , سنگ و چوب , طراحی در معماری , ساسانی , آجر چینیها , تحقیق , جزوه , مقاله , پایان نامه , پروژه , دانلود تحقیق , دانلود جزوه , پروژه , پژوهش , مقاله , جزوه , تحقیق , دانلود پروژه , دانلود پژوهش , دانلود مقاله , دانلود جزوه , دانلود تحقیق